ALPAY ZAMANI

Attila İlhan'ın eşsiz incelikteki "Üçüncü Şahsın Şiiri" ya da daha bilinen ismiyle "Felaketim Olurdu Ağlardım" eserini gecenin karanlığında, bizzat Alpay'dan dinlemek te varmış kısmetimizde... Arkada melodi, enstrüman olmadan da, "Alpay Yorumu" ile saf şiiri duymak, büsbütün bir keyifti. Gecenin hikayesini ve  gördüğüm Alpay'ı anlatmak istiyorum size... Ama önce Üçüncü Şahsın Şiiri.., ister içinizden okuyun, ister linkten Alpay'ın sesinden dinleyin...

Üçüncü Şahsın Şiiri

gözlerin gözlerime değince

felâketim olurdu ağlardım

beni sevmiyordun bilirdim

bir sevdiğin vardı duyardım

çöp gibi bir oğlan ipince

hayırsızın biriydi fikrimce

ne vakit karşımda görsem

öldüreceğimden korkardım

felâketim olurdu ağlardım

ne vakit maçka'dan geçsem

limanda hep gemiler olurdu

ağaçlar kuş gibi gülerdi

bir rüzgâr aklımı alırdı

sessizce bir cigara yakardın

parmaklarımın ucunu yakardın

kirpiklerini eğerdin bakardın

üşürdüm içim ürperirdi

felâketim olurdu ağlardım

Attila İlhan 

https://www.youtube.com/watch?v=LH2Gwb5zBP8

Yaşadığım şehir Ankara'nın, Çayyolu mahallesinde, kalabalık bir Pazar aile yemeği için mekan ararken keşfettiğimiz RedRex Restaurant'da, Alpay'ın her Çarşamba sahneye çıktığını öğrenince, izleyen hafta kendisini dinlemek için, mesai sonrası yorgun argın da olsa, attık kendimizi RedRex'e... 

Kendinizden düşünün, Alpay'ı duyunca neler gelmez ki insanın aklına.., "Eylülde Gel", "Hayalimdeki Resim", "Fabrika Kızı" gibi herkesde bir yeri olan, klasikleşmiş eserler, o şarkıların hatırlattıkları... İlk aşklar, platonik olanlar, lise yıllarında hocalarımızın bütünleme tehditleri ile illaki yaptıkları -Eylül'de Gel esprileri... "Klasikleşmiş" sözü, 70lerin 80lerin bu sevilen şarkılarını bugün de, eskimişlik hissine kapılmadan, zevkle dinlememizin karşılığı… 

"Eylülde Gel" 

(sözler ya da "şiir" Fecri Ebcioğlu)

Tatil geldiği zaman 

Ağlarım ben inan 

Gidiyorsun işte 

Arkana bakmadan 

Nasıl geçer bu yaz 

Ne olur bana yaz 

Sen sen sen 

Sen bir ömre bedel 

Yok yok yok 

Gitme gitme gel 

Eylülde gel 

Okul yolu sensiz 

Ölüm kadar sessiz 

Geçtim o yoldan dün 

İçim doldu hüzün 

Yapraklar solarken 

Adını anarken 

Bekletme ne olur 

Gelmek zamanı gel 

Yok yok yok 

Gitme gitme gel 

Eylülde gel Eylülde okul yoluna

Konuşmadan yürüyelim gireyim koluna

Görenler dönmüş hem de mutlu diyecekler

Ağaçlar sevinçten başımıza konfeti gibi

Yaprak dökecekler

Orijinal kayıttan 

https://www.youtube.com/watch?v=uQBB4to4t2E

"Eylülde Gel" ( Bestecisi Marc Aryan'dan Fransızca sözleri ile Qu'un Peau D'amour da dinlenmeli)

http://amerikabulteni.com/2012/09/03/eylulde-gelin-bestecisini-taniyor-musunuz/

Tüm bu sevgi ve hayranlığın yanında, Alpay'ın yıllara meydan okuyarak, olgunluk çağında sanatıyla hayatın içinde olması da ilgimi çekti.  Dinlemeye gitmişken görüşme fırsatı olur mu ki, diye evde eşim Hüseyin ile konuşurken, bizim programın söyleşi ve dinletinin bir arada "Alpay'a Sorun Yanıtlasın" tarzında yapılacağını anlatan aşağıdaki gazete haberini gönderince, gece benim için daha da özel bir hale geldi.

  Her zaman rastlanacak birşey değil, efsane şarkıları sesinden dinlemenin yanısıra kendini anlatmak isteyen, sorun söyleyim diyen, açık bir insan var karşınızda.  İşletme müdürü Erkan Bey aracılığıyla kendisinden geceyi YaşamboyuÖğreniyorumblog'umda anlatabileceğim konusunda izin de aldım tabii.  Burada konuşulan blog'da da yazılabilir diye haber yollamış, sağolsun. 

Madritli Maria ile...

Boşuna böyle değişik bir program düşünmemiş, çok sohbetkar ve açıksözlü.   Kendine özgü havasıyla, hiçbir soruyu cevapsız bırakmadı, samimiyetle anlattı.  Sporcu geçmişi, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu olması, (okulumuz ortakmış), müzik kariyeri, şarkıları, rahmetli Fecri Ebcioğlu ile anılarından, yine rahmetli Neşet Ertaş'ın Neredesin Sen'ine (aşağıdaki linkte) uzanıldı, Ajda Pekkanlar, Tarkanlar, Gripin grubunun solistine kadar pek çok kişinin kulakları çınladı o gece. 

https://www.youtube.com/watch?v=dgUcK1QoOZ4

Elbette, -Bu enerjinizi, dinçliğinizi neye borçlusunuz sorusu geldi hemen. Ne de olsa karşımızda gürül gürül şarkı söyleyen, Madritli Maria'da flamenko figürleriyle dansçısına eşlik etmekten de geri durmayan, klasik yaş baş konularını kenara koymuş bir insan var. Sanatçı kişi tabii, gençlik, sağlık sorusuna, -doğru besleniyorum, spor yapıyorum falan demedi. Önce bilmiyorum genetik diye geçiştirdi biraz. Ben -Nedir size yaşama sevinci veren, hayatınızın tılsımı gibi kendimce biraz daha şiirsel sordum... konuştukça ilginç şeyler söyledi aslında.  Birebir aktarıyorum...

-İstemediğim hiçbirşeyi yapmadım, sevmediğim insanla sofraya oturmadım, Allah bana bu şansı verdi... Arkaya bakmayı sevmem, önüme bakmayı severim... 75 yaşında delikanlı da var, 21 yaşında göçen de..., yaşam soluk alıp vermek değil, yarınlara umutla bakmak, yeni şeyler yapmak üretmek gerekiyor... 

İnsanın kendi olmayı başarması, geçmişe takılıp kalmaması, heyecanla üretken olması, hepsi başlı başına esin veren görüşler... Gece boyunca dinlerken bir şey daha dikkatimi çekti. Sadece Alpay için geçerli değil bu gözlemim, ama onda da hissediliyordu.  Güzel yaşlanan, kendisiyle barışık insanların sohbetinde, daha genç insanlarda bulunması çok güç bir özellik var. Görmüş geçirmiş olmanın, hayatın muhasebesini yapmanın rahatlığıyla, tam olarak kendileri gibi davranabilme lüksü... hırs, sorumluluk, imaj, mış gibi olma kaygılarından sıyrılınca, bu insanların sohbetleri, bir sahicilik, dem kazanıyor... 

Sevgili Alpay, 2 Kasım'daki sohbetinde, "Olmasa Mektubun" şarkısını bir CD sine koymayı çok arzu ettiğini söylemişti, en kısa zamanda bu dileğini gerçekleştirmesini ve şimdi olduğu gibi daha uzun yıllar sesiyle, yüreğiyle dimdik sahnelerde olmasını diliyorum. 

-Ailemizin Alpay Hatırası-